Menu

generatie Z

DSC01567


In de documentaire ‘Follow me’ is de schaduwzijde te zien van het invloedrijkste social medium op dit moment: Instagram. Voor de social media ontkenners: Instagram, ’Insta’ voor intimi, is een app waar foto’s de boventoon voeren. Met ruim een miljard gebruikers wereldwijd, waarvan 4.9 miljoen in Nederland, die gemiddeld een half uur per dag aan de app besteden is dit het medium waar enorm veel geld wordt verdient en besteedt. Influencers (online beroemdheden met veel volgers) gebruiken Insta massaal om hun volgers te inspireren omtrent uiteenlopende thema’s als voeding, fashion, make-up trends, fitness, etcetera. En adverteerders profiteren daar graag van door hun merk aan die influencers te verbinden. Influencers hebben namelijk een vertrouwensband met hun volgers opgebouwd die voor bedrijven razend interessant is. Hoe meer volgers, hoe meer een gesponsord bericht waard is.

Zo gebeurt het geregeld dat bijvoorbeeld een bepaald biermerk een ‘gratis’ vakantie weggeeft aan een aantal influencers die zij bij het brand vinden passen in ruil daarvoor dagelijks een aantal posts op de app plaatsen die verband houden met het desbetreffende merk. Op deze manier krijgen de volgers van deze influencers dagelijks een portie updates voorgeschoteld waar dat biermerk in doorwasemt, wat vervolgens zou moeten zorgen voor een positieve associatie met dat merk en uiteindelijk natuurlijk in het aankopen van dit specifieke bier. Volgers vinden de lifestyle van degenen die ze volgen aantrekkelijk en consumeren sneller de producten die ze hun influencer hebben zien gebruiken. Goud voor adverteerders en goud voor de influencers, die tegenwoordig flink kunnen verdienen met hun foto’s en filmpjes. Om over de faam nog maar te zwijgen, het is hot om influencer te zijn: je krijgt er status door: iets wat voor jong volwassenen benijdenswaardig is, want wie wil er niet populair gevonden worden?

 En dan nu de schaduwzijde, want tot nu toe lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht, toch? Het punt is dat Instagram sinds het is overgenomen door Facebook steeds commerciëler wordt. Een geheim algoritme bepaalt nu of je updates worden gezien door de gebruikers van de app. De volgorde van de berichten wordt nu door het algoritme gestuurd, wat betekent dat het totaal ondoorzichtig is geworden wanneer je bericht bij potentiele volgers wordt getoond. En dat is van belang: want als je laag in de rangorde staat en er flink gescrold moet worden is de kans klein dat je wordt gevolgd, geliked of er op je posts wordt gereageerd. En dus ook of je er geld mee verdiend. Het gevolg: een enorme handel in volgers en likes.

Je kunt je volgers en likes dus gewoon kopen; voor een paar euro ben je zo honderd volgers verder en heb je heel wat duimpjes achter je posts staan. De scheidslijn tussen echt en nep is daardoor steeds moeilijker te trekken, want voor een ‘gewone’ volger is het onmogelijk te achterhalen of de influencer die ze volgen echt zo populair is als het lijkt. De nepvolgers en nep-likes zijn namelijk niet van de ‘gewone’ volgers en likes te onderscheiden. En het blijkt dat minstens 10 procent van de volgers op Instagram nep is, dat zijn de zogenaamde ‘bots’; fake accounts die door de computer zijn aangemaakt met willekeurige namen en foto’s. Daarnaast heb je grote groepen Instagrammers die met elkaar hebben afgesproken dat ze elkaars posts liken en van reacties voorzien, waardoor het ‘engagement’ omhoog gaat en je hoger in de resultaten terecht komt. Daardoor kunnen ze betere deals sluiten met hun sponsoren. Gezien dit soort praktijken gemeengoed zijn geworden, is het bijna onmogelijk hier als influencer met groeiambitie niet aan mee te doen. We hebben allemaal kunnen zien hoe Dotan hier enorme reputatie schade van heeft ondervonden toen voor het licht kwam hoe hij zijn echte fans had voorgelogen met zijn gekochte nepfans.

Het feit dat mensen worden voorgelogen, zowel volgers als bedrijven, is natuurlijk niet chic, maar de impact op de jongste generatie die voornamelijk op Insta zit, is enorm. Jongeren tussen de 15 en 19 jaar zijn de grootste gebruikers van Instagram, 58% van hen gebruikt de app dagelijks. Van de groep tussen de 20 en 39 jaar gebruikt 35% de app dagelijks. Dit blijkt uit onderzoek van Newcom uit 2019 . Generatie Z (geboren tussen 2000 en 2015), waar de 15-19 jarigen toe behoren zijn in grote mate beïnvloedbaar door trends, hun brein is nog niet volgroeid waardoor ze lang niet altijd weloverwogen beslissingen nemen en sneller intuïtief en impulsief handelen. Deze generatie gebruikt Insta en bijbehorende influencers om beslissingen vóór hen te nemen: ze volgen de raad van hun idolen op en baseren hun eigen identiteit voor een deel op hun online voorbeelden. Sinds het steeds moeilijker wordt om echt van fake te onderscheiden is het helemaal onmogelijk om weloverwogen keuzes te maken. Je weet niet of een influencer de waarheid spreekt, je weet niet of de comments integer zijn en je weet niet of de likes door echte mensen zijn gegeven. Nepnieuws kan zich razendsnel verspreiden, en niemand die weet waar het vandaan komt. Dat is zorgelijk en enorm misleidend.

Daarnaast wordt het door jongeren extreem cool geworden om influencer te zijn: het geeft sociale status om geld te verdienen met je gesponsorde lifestyle. Wat doet dat met het wereldbeeld van deze generatie? Draait het straks echt alleen nog om populariteit en macht of komt er een tegenbeweging? Social media houden deze generatie gevangen in een bubbel die hangt tussen droom en realiteit. Ondertussen lijkt het erop dat deze ‘The Voice’ generatie alleen nog geeft om roem en koste wat kost bekend wil worden. Maar dat zou een te oppervlakkig beeld geven van deze generatie. Deze jonge generatie is activistisch op meerdere fronten: ze groeit op in een tijd waarin klimaatverandering niet meer te ontkennen is. Willen ze hun toekomst veilig stellen, dan moeten ze zelf in actie komen.  En dat doen ze in grote getale, zoals we hebben gezien tijdens de recente klimaatmarsen. Ook zijn ze erg gericht op inclusiviteit, de multiculturele samenleving is de norm, en ook verschillen in gender en seksualiteit worden steeds meer geaccepteerd en omarmd. Tot slot is transparantie voor generatie Z een groot goed; ze zoeken alles op en inconsistenties worden afgestraft. Het wantrouwen naar instituties groeit, verschillende schandalen zoals bij ING; de Panama Papers; en de toename van fake news dragen bij aan dat beeld. Generatie Z is kritisch en wil transparantie en eerlijkheid. Ze verwacht dat instituties open zijn over hun fouten en direct communiceren met hun achterban als er iets fout gaat. Wanneer dat niet gebeurt kan je van generatie Z dan ook de volle laag verwachten en zetten ze social media in om hun ergernissen breed uit te meten. 

Feit is wel dat een generatie naast hun opvoeding wordt gevormd door de tijdsgeest; door ervaringen en gebeurtenissen die in deze tijd als normaal worden beschouwt. Voornamelijk de formatieve periode, tussen het 10e en 25e levensjaar, is bepalend voor de ontwikkeling van de normen en waarden die een generatie als uitgangspunt neemt. Zo zit generatie Z nu dus midden in deze formatieve periode, en is ze ook het product van de huidige tijd. Gezien deze generatie nog een aantal jaren in deze formatieve periode te gaan heeft, is er nog de mogelijkheid om invloed uit te oefenen in wat deze generatie omarmt en wat ze als verouderd en achterhaald beschouwt. Dat de grens tussen nep en echt aan het verschuiven is staat ondertussen wel vast. Is het tijd om in te grijpen? En waar zouden we dan moeten beginnen? Moeten de ouders van deze generatie in actie komen? Of Instagram? Of de overheid? Of de leraren? Of generatie Z zelf? Dat vraag ik me dus af na het aanschouwen van deze documentaire, overigens prachtig in beeld gebracht door Nicolaas Veul. Vraag blijft: in welke wereld willen we dat onze jongste generatie opgroeit?

In #followme vraagt Nicolaas Veul zich af wie de winnaars en wie de verliezers zijn in deze nieuwe industrie. Hoe voer je de strijd tegen het algoritme? Hij praat met verschillende influencers en met het Amsterdamse Agency for Digital Influencer Marketing: IMA. Als geen ander weten zij hoe de Instagram industrie in elkaar steekt. Daarnaast reist hij naar Rusland waar aan huis gebonden jonge moeders comments schrijven op bestelling, Vervolgens gaat hij naar Amerika waar social media software ontwikkelaar Dovetale een instrument ontwikkelde om nepvolgers en bots te herkennen. Travel influencer Sara Melotti doet in Milaan verslag van haar -naar eigen zeggen- gewelddadige relatie met het medium. En een groothandelaar in nepvolgers doet anoniem een boekje open over fraude op Instagram. Er lijken geen regels te gelden in deze nieuwe economie: welkom in het Wilde Westen dat Instagram heet.

DSC01002

Organisaties vernieuwen wanneer een nieuwe generatie haar intrede doet en gaandeweg veranderingen op gang brengt. Een nieuwe generatie doet haar intrede: de allerjongste complete generatie noemen we vooralsnog generatie Z. Ze zijn geboren tussen 2000 en 2015 en zijn anno 2018 dus tussen de 3 en 18 jaar oud. De oudsten van dit cohort zetten de eerste voorzichtige stapjes binnen organisaties waar ze stagelopen en zo hun eerste werkervaring opdoen.

Deze generatie onderscheidt zich van oudere generaties door hun interactiepatronen. Ze laten zich niet beperken door offline communicatie maar gaan in gesprek waar dat maar kan. Het liefst op de plek die het makkelijkst bereikbaar is en waar het snelst wordt gereageerd. Online discussies met bijvoorbeeld een klantenservice zijn dan ook eerder regel dan uitzondering. Jongeren verwachten veel van dergelijke responsieve functionaliteiten van organisaties, en zijn dan ook kritisch wat betreft de service. Ze willen dat hun probleem serieus wordt genomen en meteen wordt opgelost, wanneer dat niet gebeurt zetten ze snel social media in om hun ongemak te uiten. Net als generatie Y is deze generatie gewend dat er naar hen geluisterd wordt. De relatie met hun ouders is geheel gelijkwaardig. Kinderen mogen vanaf jonge leeftijd meepraten en -beslissen over belangrijke thema’s en weten het soms ook beter dan hun ouders, helemaal als het nieuwe technologie betreft. Ze zijn gewend om gehoord te worden en als serieuze gesprekspartner te worden behandeld. Dit verwachten ze dus ook van organisaties waar ze mee van doen hebben.

Generatie Z on demand

Deze generatie zal de komende 15 tot 20 jaar langzaam binnenstromen binnen organisaties. Hun mondigheid en verlangen om direct antwoord te krijgen op hun vragen zal daar zeker stof doen opwaaien. Generatie Z weet niet anders dan dat alles wat ze nodig hebben on demand te verkrijgen is: of het nou gaat om een maaltijd, kiekjes van de belevenissen van je vrienden, een nieuwe aflevering van je favoriete serie, het laatste nieuws, een last-minute cadeautje, of een date: met een paar swipes is het geregeld. Als ze iets willen, dan willen ze het ook direct. Ze haken veel eerder af als iets dat is beloofd of in hun ogen normaal is niet of te langzaam wordt geleverd. Waar generatie Y bekend staat om haar verlangen om veel feedback op hun werk te ontvangen, zal deze generatie naast het verlangen om feedback ook nog eens verwachten dat die feedback meteen na een geleverde prestatie gegeven wordt. Het liefst inclusief heldere verbeterpunten, zowel verbaal als digitaal in een overzichtelijke app.

En dat is meteen het bruggetje naar de manier van werken die past bij generatie Z: ze werken het liefst met leuke hulpmiddelen. Dus geen saaie projectmanagementtools die enkel dienen om het overzicht te bewaren, maar leuke tools die je betrokken houden en waar je complimenten uit kan delen en je teamleden kan vermaken. Tools als Slack of Trello zijn perfect toegesneden op de wensen van deze generatie: het ziet er gelikt uit, barst van de mooie visuals, gifjes, emojis en stickers die je uit kan delen, en geeft bovenal een beleving van plezier. Dat is nog eens een andere manier van kijken en omgaan met werk!

Generatie Z over persoonlijke thema’s

Deze allerjongste generatie deelt daadwerkelijk alles met elkaar. Er zijn geen taboes; hoe persoonlijk of gevoelig ook, het wordt gedeeld. Denk aan programma’s als ‘True Selfie’, ‘Wij zitten vast’, ‘Je suis depri’ en jonge vloggers die hun hele leven met hun volgers delen. Thema’s als depressie, burn-out, angststoornissen, relatieproblemen, scheidingen van ouders; het wordt allemaal zonder schaamte besproken en getoond. Deze generatie is op zoek naar een eigen referentiekader, naar leeftijdsgenoten die hetzelfde doormaken als zij, zodat ze meer grip krijgen op de wereld om hen heen. Het feit dat heel Nederland kan meekijken deert hen niet, sterker nog: ze vinden het fijn dat hun persoonlijke ervaring voor andere jongeren of hun ouders helpend kan zijn. Het werkt kalmerend en troostend voor jongeren van nu om te weten dat ze niet de enige zijn die kampen met bepaalde problemen. Deze openheid verwachten ze ook in organisaties, transparantie is voor generatie Z het grootste goed. Door een glad marketing verhaal prikken ze zo heen. Wanneer een organisatie niet integer handelt is dat voor generatie Z meteen een reden om te vertrekken. Zie de schandalen waar ING bij betrokken is, veel jonge klanten zijn daar meteen vertrokken en overgestapt naar een eerlijke en liefst duurzame bank. Dit is ook te verwachten wanneer deze generatie aan het werk gaat, ze zullen kiezen voor een werkgever met een eerlijk verhaal. En anders zetten ze het zelf wel op: ondernemen zit deze generatie in het bloed.

Generatie Z aan het werk

Het is dus zaak om echt te verbinden met deze nieuwe generatie werknemers: dat betekent in hún woordenboek dat alles op tafel komt; the good, the bad and the ugly. En dat begint al met het sollicitatiegesprek: iedere functie kent zijn minder leuke taken. Benoem deze ook, maak het niet mooier dan het is. Wanneer deze generatie doorkrijgt dat ze zijn voorgelogen zijn ze snel weg, en daarbij lichten ze meteen hun hele netwerk in: offline én online. Dus beter zorg je voor betrokken generatie Z ambassadeurs door als organisatie net dat stapje extra te doen. Dat betekent: een cultuur omarmen waar kwetsbaarheid er mag zijn; waar er daadwerkelijk naar medewerkers wordt geluisterd en op hun behoeften wordt gereageerd; waar je gebruik maakt van handige en leuke hulpmiddelen; en waar je medewerkers meeneemt in het beleid. Waarschijnlijk ook een opluchting voor de andere generaties: want is die cultuur van onpersoonlijkheid, gejaagdheid en de focus op korte-termijn gewin niet een beetje passé?

Hoe gaan we om met de nieuwe generatie ouderen?

Hoe gaan we eigenlijk om met de nieuwe generatie ‘ouderen’ in onze maatschappij?

De babyboomer generatie (ook wel protest generatie) is de generatie die een nieuwe seniore levensfase ingaat en op haar eigen manier invulling probeert te geven aan deze fase. De vraag is hoe moderne burgers in de huidige samenleving vorm en inhoud kunnen geven aan het goede leven in de tweede levenshelft. Wat is goed oud worden in onze tijd eigenlijk? Hoe geven we daar als maatschappij vorm aan? Laten we eens beginnen met het verkennen van wat demografische ontwikkelingen:

  • Begin 1900 was 5% van de bevolking 65 jaar of ouder
  • In 2015 was dit 15%
  • Rond 2040 ligt er een piek van 26%
  • Het aantal 65-plussers stijgt van 2,8 miljoen in 2014 tot circa 4,6 miljoen in 2040
  • Bovendien is er een flinke stijging te verwachten van het aantal personen dat ouder wordt dan 80 jaar, met name tussen 2025 en 2050

Er is momenteel sprake van ‘dubbele vergrijzing’: er komen meer ouderen bij en de ouderen worden steeds ouder. Anno 2015 zijn er in Nederland al meer dan 2000 honderdplussers; zo zou je kunnen zeggen dat er sprake is van een ‘driedubbele vergrijzing’.

 

De ‘oudere’ bestaat niet: iedere nieuwe generatie senioren wordt anders oud dan de voorgaande. Dat geldt ook voor de babyboomers. Zij worden oud in een snel veranderend maatschappelijke omgeving. Individualisering, globalisering, informatisering, vergroening, vergrijzing en de komst van de participatiesamenleving zullen hun ouder worden een ander aanzicht geven. Hoe willen moderne burgers in de huidige samenleving vorm en inhoud geven aan het goede leven in de tweede levenshelft? Wat is goed oud worden in onze tijd eigenlijk? We krijgen daarover steeds minder ideeën voorgeschoteld uit de traditionele wereld. We moeten het zelf uitzoeken. We willen keuzevrijheid en eigen regie, we zijn levenskunstenaars en willen de kansen pakken van onze nieuwe levensfase. Maar welke kansen kunnen we dan precies pakken? Wat houdt die vrijheid in? Met welke verantwoordelijkheid gaat die gepaard? De babyboomers zijn de eerste generatie die op alle levensterreinen zelf kan kiezen hoe te leven. Maar daar hebben ze wel anderen bij nodig.

 

Intergenerationeel leren wordt steeds gelijkwaardiger. Waar vroeger het leerproces eenrichtingsverkeer was, van de oudere naar de jongere generaties, kan tegenwoordig de leerling ook de leraar iets leren. Reversed mentoring noemen we dat. Alle generaties nemen deel omdat zij allemaal over vitale kennis beschikken. Het vermogen van de generaties om zich open te stellen voor de inbreng van de andere generaties is echter niet altijd sterk ontwikkeld. Het oude idee dat kennisoverdracht van oud naar jong gaat zit bij oudere generaties soms nog dwars. Er is nog flink wat werk te verzetten als het gaat om oprechte belangstelling en samenwerking tussen generaties.

 

In de huidige tijd zoekt iedere generatie zelfstandig haar weg. Generaties delen steeds minder waarden en betekenissen met elkaar. Generaties raken steeds meer los van elkaar, door de snel veranderende tijd en de bijbehorende maatschappelijke ontwikkelingen kunnen ze niet meer in elkaars voetsporen treden zoals dat vroeger nog het geval was. Dit wordt versterkt door het sociaal en cultureel ‘samenklonteren’ van mensen van dezelfde leeftijd, en wordt nog sterker doordat veel wet en regelgeving is gekoppeld aan leeftijdsgrenzen. Beleidsmakers zouden moeten streven naar leeftijdsintegratie zodat uitsluiting op basis van leeftijd minder wordt en dialoog en samenwerking tussen de generaties juist wordt bevorderd. Want wanneer de generaties elkaar in de verschillende domeinen van het maatschappelijk leven zo weinig ontmoeten zullen ze wel niet met elkaar te maken willen hebben. Dan moet er wel sprake zijn van een generatiekloof. Terwijl daar geen enkel bewijs voor bestaat.

 

Generatiebewustzijn is een sleutel tot verbinding. Het brengt ons in contact met de collectieve dimensie van ons bestaan. Iedere generatie staat op de schouders van de voorgaande generaties. We maken deel uit van een groter, zingevend maatschappelijk geheel. Mensen met een sterk generatiebewustzijn die zichzelf zien als lid van hun generatie denken minder stereotiep over andere generaties. Zij zijn zich ervan bewust dat zij met andere generaties maatschappelijke omstandigheden en gebeurtenissen delen, ze zijn politiek bewuster en maatschappelijk meer betrokken. Ze zien zichzelf net louter als individu, maar als individu verbonden met anderen in de samenleving. Wat nodig is naast generatiebewustzijn is het bevorderen van inclusie, het besef dat alle generaties erbij horen en kunnen bijdragen. Verder is het stimuleren van dialoog en samenwerking door interactie van groot belang.

 

 

 

 

 

Generatie Z zag/ziet het levenslicht tussen 2000 en 2015 en is dus nog niet ‘compleet’. Over 3 jaar is de hele generatie ‘aan boord’ en dan kan je eigenlijk ook pas iets zinnigs zeggen over wat deze generatie kenmerkt. Natuurlijk zijn er al wel maatschappelijke trends op te merken die deze generatie zeker zal beïnvloeden en waar ze op zullen reageren. Elke generatie organiseert namelijk zelf haar innovatie; die bestaat uit een reactie op datgene wat zij als verouderd beschouwd en dus aan vernieuwing toe is. Voor de pragmatische generatie (1970-1985) is dat versnelling in de besluitvorming en persoonlijke ontwikkeling, generatie Y (1985-2000) blinkt uit in het volgen van haar eigen idealen zonder zich daarbij af te laten remmen door (ouderwetse) verwachtingen, autoriteiten of procedures. En generatie Z zal weer op een andere manier zorgen voor een frisse wind.

Iets over de maatschappelijke trends die zeker hun invloed zullen uitoefenen:

Deze nieuwe generatie groeit op in een tijdsgeest van online verbinden. Je kent de hele wereld op het net, weet alle informatie die er maar is binnen een mum van tijd te vinden en bent overal van op de hoogte. In ieder geval van datgene waar je vrienden op dit moment mee bezig zijn. Ook het spelen gebeurt samen online, vaak weet een peuter van 2 al beter hoe de Ipad werkt dan de papa of mama. Boze vogels vliegen over het scherm en super Mario is ondertussen al getransformeerd tot ‘I-Mario’. In plaats van buitenspelen (heeeel lang geleden) of puzzelen (gaaaaap) is deze generatie online tegen elkaar aan het gamen.

Wat betreft het leren zijn er ook verschillen met eerdere generaties. Deze kinderen leren interactief, op een online platform waar je oefent met rekenen en taal. Voor onderwijzers betekent dit dat de lessen veel afwisselender moeten zijn en een hoger ‘ervaringsgehalte’ moeten hebben. Kinderen zijn gewend dingen te ervaren, zij het echt of virtueel. Dus leren gaat veel sneller als een kind het echt meemaakt. Dat maakt ook de verbinding met het latere ‘werkleven’ een stuk makkelijker. Want die tekstboeken vertellen je niet hoe je omgaat met een project dat vastloopt of een stage-opdracht te begrenzen. Voornamelijk in het middelbare onderwijs zal de focus van ‘weten’ veranderen naar ‘kunnen vinden’ en moet er wel meer nadruk komen op de eigen individuele talenten van het kind en wat het daar mee wil. In een tijd waar tijdens het opleiden geen helderheid is op waar tot wordt opgeleid is het essentieel om een kind zelf te leren nadenken over wat het wil en voornamelijk hoe het gebruik wil maken van zijn/haar eigen potentie.

Werken wordt een achterhaald woord. Kinderen van nu gaan straks lekker aan de slag. Zij het in hun eigen onderneming of in dienst. Werken wordt namelijk steeds meer een kwestie van fit. Het moet passen bij het individu maar het moet ook fit houden. Je moet er kort gezegd energie van krijgen en het moet je kunnen blijven uitdagen, om die fitheid te behouden. Als dat niet het geval is dan is de toekomstige (Z) werknemer weg, gevlogen als een angry bird. Daarbij zal er genoeg vraag zijn naar deze jonge knappe koppen. De babyboomers zijn er tegen die tijd uit, en dat gat dient ‘opgevuld’ te worden. Maar opgevuld worden zal het niet, wel zal deze nieuwe generatie op haar eigen wijze manier invulling geven aan datgene wat er nodig is in de organisatie. Wat daarvoor nodig is is ruimte voor die fladderaars, het lef om die ruimte echt te bieden vanuit de organisatie, en de fysieke ruimte om te werken zoals het ‘t beste uitkomt. Thuis, in de trein, ‘s avonds op een broedplaats, in een café, ergens bij een ander bedrijf, ‘s nachts in bed, of toch op kantoor. Waar het maar het beste lukt en het meeste rendement oplevert. En een gouden regel: blijf zo dichtbij deze jonge talenten als noodzakelijk maar blijf zo ver weg als mogelijk. Geen ‘op de vingers -gekijk’, wel welgemeende feedback: positief en negatief met ruimte voor een eigen oplossing.

Voor generatie Y, en al helemaal voor generatie Z zijn duurzaamheid, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid heel belangrijke thema’s, en dat gaat verder dan MVO. Het wordt echt een lifestyle, waar duurzaam ondernemen of het zoeken van een organisatie waar dat hoog in het vaandel staat erg belangrijk is. Deze generatie is ‘internationaal opgevoed’. Geen onderscheid meer tussen Nederland, Europa, Wereld. Dat maakt de wereld kleiner online, maar groter ‘in het echt’. De ervaring wordt steeds belangrijker omdat alle kennis toch al overal gratis beschikbaar is. Met name op het vlak van ontwikkelingssamenwerking wil deze generatie ‘voelen’ wat het is om in een ontwikkelingsland te wonen, anders hebben ze niet echt een idee. Dat zie je bijvoorbeeld in televisieprogramma’s als ‘Puberruil’ en ‘Bloed, Zweet en Luxeproblemen’.