Menu

generatie management

dag-4-6-of-13
Er zijn inmiddels aardig wat weken verstreken sinds de COVID-19 uitbraak in Nederland en met de laatst aangekondigde maatregelen ziet het ernaar uit dat deze crisis nog wel even gaat duren. Zowel gefascineerd als ongerust observeerde ik de afgelopen tijd hoe het ‘gewone’ leven transformeerde onder druk van de genomen maatregelen. Solidariteit voerde in eerste instantie de boventoon. Websites werden opgericht waarop hulp aangeboden en gevraagd wordt, via de hastag #supportyourlocals lieten mensen zien hoe zij hun favoriete restaurant door deze zware financiële tijd heen helpen en er werden massaal kaartjes gestuurd naar oudere mensen in verzorgingstehuizen. Maar er was ook angst en onzekerheid. Het niet weten hoe lang dit nog gaat duren, zorgen over de gezondheid van dierbaren en geluiden over de aankomende recessie woekerden die angst aan. Verschillen komen nu duidelijk naar voren. Verschillen in de manier waarop deze coronacrisis beleefd wordt en verschillen in de impact die het heeft op ons dagelijks leven. Mensen met een vitaal beroep draaien overuren terwijl anderen van de een op de andere dag zonder werk zijn komen te zitten. Ouders met kleine kinderen komen uren tekort omdat zij naast hun reguliere werk nu ook de taak hebben gekregen om thuisscholing te verzorgen terwijl thuiswerkenden zonder kinderen moeite hebben om productief te blijven. Jongeren die gewend zijn aan een druk, sociaal leven voelen zich eenzaam terwijl weer anderen genieten van de rust en verstilling van het kleiner leven. En ook het navolgen van de regels wordt door mensen verschillend opgepakt en geïnterpreteerd. Waar sommige mensen dogmatisch lijken op te volgen wat ze verteld wordt, laten anderen de touwtjes langzaam vieren. Om me heen hoor ik mensen van verschillende generaties verwijten naar elkaar maken. De babyboomers zouden te hardleers zijn en de millenials te laks. Doortje Smithuijsen schreef er een leuk artikel over voor Vrij Nederland waarin ze uiteenzet hoe het generatiedenken gedijt tijdens deze pandemie. Dat wijzen met vingers zien we wel vaker. In de gesprekken die mijn collega’s en ik van Generatie Storm voeren als we een workshop, lezing of training geven over samenwerken met verschillende generaties, horen we vaak irritaties en ergernissen aan.
Ik vraag me dikwijls af waar dat vandaan komt, die moeite om ons te verplaatsen in andermans schoenen. Waarom is het zo lastig om verschillen niet te zien als bedreiging maar als bron van groei? En waarom nemen we zo stellig ons eigen doen en laten als norm en verwachten we van anderen dat ze net zo zijn als wijzelf? Angst is een slechte raadgever, dat weten we allang. Nieuwsgierigheid is een veel interessantere. Ik ben van mening dat alleen als je met een open blik durft te kijken naar de verschillen en waar die verschillen vandaan komen, het mogelijk wordt om het bijzondere te zien dat daarachter schuilgaat. De verborgen talenten, kwaliteiten, een frisse blik en een vernieuwende perspectief. Verbinding komt meestal hand in hand met herkenning. Maar het wordt interessant als je dat ook kan halen uit verschillen. Zodat je elkaar kan aanvullen en inzetten vanuit complementariteit. Meer dan ooit is nu duidelijk geworden dat we elkaar nodig hebben. Laten we samen onderzoeken hoe we dat beste kunnen doen. Mijn collega’s en ik van Generatie Storm geven lezingen, workshops en trainingen waarin we generaties met elkaar verbinden. Door met een open blik naar de verschillen te kijken en te onderzoeken hoe we gebruik kunnen maken van de unieke talenten die daarin verscholen liggen. Ook in deze tijd, waarin het werkend leven grotendeels online plaatsvindt, gaan wij graag met jou en je organisatie op zoek naar mogelijkheden.

 

Bronnen

• Onderzoek door OpenUp.care, het landelijke zorgplatform voor mentale gezondheid: De Impact van het Coronavirus op Werk https://d2fb1153-40c0-480c-8754-a5cd6dd3e91f.usrfiles.com/ugd/d2fb11_d6173eed7b0d4456ad1d46c532abe97f.pdf


• https://www.vn.nl/coronamaatregelen-generatiedenken/


• https://www.nu.nl/gezondheid/6045476/millennials-en-thuisisolatie-niemand-geeft-me-een-schouderklopje.html


• https://www.visualcapitalist.com/media-consumption-covid-19/

DSC01578

Wat is het toch moeilijk om een gesprek te voeren waar geen strijd wordt gevoerd, maar waar juist een ontmoeting plaatsvindt. Waar mensen vanuit hun eigen ervaring vertellen; onderzoeken in plaats van te willen overtuigen en daarbij aandachtig naar de ander luisteren. Zo’n gesprek waar het streven naar een dieper inzicht centraal staat, niet het behalen van eigen gelijk. Wij merken iedere dag wat een uitdaging dit is. Helemaal wanneer je werkt met verschillende generaties, die hoe dan ook bepaalde overtuigingen over elkaar hebben, die een echte dialoog vaak in de weg zitten. Aan ons de eerbare taak om dat proces te faciliteren. We delen graag onze ervaringen en onze tips om zo’n dialoog te begeleiden.

Laten we beginnen met de bouwstenen van een dialoog. Benodigdheden: verschillende mensen (waarin dus ook zeker generatie diversiteit!), mogelijkheid tot een vrije gedachten wisseling, en kans op nieuwe inzichten. Kenmerkend voor een geslaagde dialoog is dat er nieuwe betekenis wordt gegeven aan zaken die eerder vast leken te staan. De rol van de begeleider is van groot belang om het proces van echt luisteren en doorvragen te stimuleren.

Hoe dan verder? Wat is er van belang om zo’n dialoogsessie te laten slagen?!
Ten eerste is het een voorwaarde dat alle deelnemers aan het gesprek de intentie hebben om in alle openheid over hun ervaringen, dromen en mogelijkheden uit te willen wisselen. Dan kan de dialoog daadwerkelijk bijdragen aan onderling begrip, verbondenheid en inzicht. Aan de begeleider de taak een klimaat van openheid en nieuwsgierigheid te creëren waar iedereen aan bod komt en wordt gehoord. Samen ga je de ontdekkingstocht aan op zoek naar de belangrijke thema’s en wat daarin werkt. Een belangrijke spelregel is dat iedereen voor zichzelf spreekt en niet voor anderen invult of advies geeft. Dan ontstaat er namelijk ruimte voor anders kijken en nieuwe inzichten. Essentieel is het luisteren met aandacht en het onderzoeken van eigen oordelen. Dit geldt natuurlijk zowel voor de deelnemers als de begeleider! Want hoe moeilijk is het toch om datgene wat jij als ‘normaal’ ervaart onderzoekend in gesprek te brengen! Wat een uitdaging is het om echt nieuwsgierig te zijn naar de beweegredenen van een andere generatie waar je je niet zo makkelijk in kan verplaatsen! Niemand is zonder oordelen, dit vraagt van de deelnemers en de begeleider om heel alert en bewust te zijn van de eigen interne processen. Een hele uitdaging, weten we uit ervaring. Wil je hulp bij het voorbereiden of begeleiden van een dergelijke dialoogsessie? Laat het ons weten!

DSC01002

Organisaties vernieuwen wanneer een nieuwe generatie haar intrede doet en gaandeweg veranderingen op gang brengt. Een nieuwe generatie doet haar intrede: de allerjongste complete generatie noemen we vooralsnog generatie Z. Ze zijn geboren tussen 2000 en 2015 en zijn anno 2018 dus tussen de 3 en 18 jaar oud. De oudsten van dit cohort zetten de eerste voorzichtige stapjes binnen organisaties waar ze stagelopen en zo hun eerste werkervaring opdoen.

Deze generatie onderscheidt zich van oudere generaties door hun interactiepatronen. Ze laten zich niet beperken door offline communicatie maar gaan in gesprek waar dat maar kan. Het liefst op de plek die het makkelijkst bereikbaar is en waar het snelst wordt gereageerd. Online discussies met bijvoorbeeld een klantenservice zijn dan ook eerder regel dan uitzondering. Jongeren verwachten veel van dergelijke responsieve functionaliteiten van organisaties, en zijn dan ook kritisch wat betreft de service. Ze willen dat hun probleem serieus wordt genomen en meteen wordt opgelost, wanneer dat niet gebeurt zetten ze snel social media in om hun ongemak te uiten. Net als generatie Y is deze generatie gewend dat er naar hen geluisterd wordt. De relatie met hun ouders is geheel gelijkwaardig. Kinderen mogen vanaf jonge leeftijd meepraten en -beslissen over belangrijke thema’s en weten het soms ook beter dan hun ouders, helemaal als het nieuwe technologie betreft. Ze zijn gewend om gehoord te worden en als serieuze gesprekspartner te worden behandeld. Dit verwachten ze dus ook van organisaties waar ze mee van doen hebben.

Generatie Z on demand

Deze generatie zal de komende 15 tot 20 jaar langzaam binnenstromen binnen organisaties. Hun mondigheid en verlangen om direct antwoord te krijgen op hun vragen zal daar zeker stof doen opwaaien. Generatie Z weet niet anders dan dat alles wat ze nodig hebben on demand te verkrijgen is: of het nou gaat om een maaltijd, kiekjes van de belevenissen van je vrienden, een nieuwe aflevering van je favoriete serie, het laatste nieuws, een last-minute cadeautje, of een date: met een paar swipes is het geregeld. Als ze iets willen, dan willen ze het ook direct. Ze haken veel eerder af als iets dat is beloofd of in hun ogen normaal is niet of te langzaam wordt geleverd. Waar generatie Y bekend staat om haar verlangen om veel feedback op hun werk te ontvangen, zal deze generatie naast het verlangen om feedback ook nog eens verwachten dat die feedback meteen na een geleverde prestatie gegeven wordt. Het liefst inclusief heldere verbeterpunten, zowel verbaal als digitaal in een overzichtelijke app.

En dat is meteen het bruggetje naar de manier van werken die past bij generatie Z: ze werken het liefst met leuke hulpmiddelen. Dus geen saaie projectmanagementtools die enkel dienen om het overzicht te bewaren, maar leuke tools die je betrokken houden en waar je complimenten uit kan delen en je teamleden kan vermaken. Tools als Slack of Trello zijn perfect toegesneden op de wensen van deze generatie: het ziet er gelikt uit, barst van de mooie visuals, gifjes, emojis en stickers die je uit kan delen, en geeft bovenal een beleving van plezier. Dat is nog eens een andere manier van kijken en omgaan met werk!

Generatie Z over persoonlijke thema’s

Deze allerjongste generatie deelt daadwerkelijk alles met elkaar. Er zijn geen taboes; hoe persoonlijk of gevoelig ook, het wordt gedeeld. Denk aan programma’s als ‘True Selfie’, ‘Wij zitten vast’, ‘Je suis depri’ en jonge vloggers die hun hele leven met hun volgers delen. Thema’s als depressie, burn-out, angststoornissen, relatieproblemen, scheidingen van ouders; het wordt allemaal zonder schaamte besproken en getoond. Deze generatie is op zoek naar een eigen referentiekader, naar leeftijdsgenoten die hetzelfde doormaken als zij, zodat ze meer grip krijgen op de wereld om hen heen. Het feit dat heel Nederland kan meekijken deert hen niet, sterker nog: ze vinden het fijn dat hun persoonlijke ervaring voor andere jongeren of hun ouders helpend kan zijn. Het werkt kalmerend en troostend voor jongeren van nu om te weten dat ze niet de enige zijn die kampen met bepaalde problemen. Deze openheid verwachten ze ook in organisaties, transparantie is voor generatie Z het grootste goed. Door een glad marketing verhaal prikken ze zo heen. Wanneer een organisatie niet integer handelt is dat voor generatie Z meteen een reden om te vertrekken. Zie de schandalen waar ING bij betrokken is, veel jonge klanten zijn daar meteen vertrokken en overgestapt naar een eerlijke en liefst duurzame bank. Dit is ook te verwachten wanneer deze generatie aan het werk gaat, ze zullen kiezen voor een werkgever met een eerlijk verhaal. En anders zetten ze het zelf wel op: ondernemen zit deze generatie in het bloed.

Generatie Z aan het werk

Het is dus zaak om echt te verbinden met deze nieuwe generatie werknemers: dat betekent in hún woordenboek dat alles op tafel komt; the good, the bad and the ugly. En dat begint al met het sollicitatiegesprek: iedere functie kent zijn minder leuke taken. Benoem deze ook, maak het niet mooier dan het is. Wanneer deze generatie doorkrijgt dat ze zijn voorgelogen zijn ze snel weg, en daarbij lichten ze meteen hun hele netwerk in: offline én online. Dus beter zorg je voor betrokken generatie Z ambassadeurs door als organisatie net dat stapje extra te doen. Dat betekent: een cultuur omarmen waar kwetsbaarheid er mag zijn; waar er daadwerkelijk naar medewerkers wordt geluisterd en op hun behoeften wordt gereageerd; waar je gebruik maakt van handige en leuke hulpmiddelen; en waar je medewerkers meeneemt in het beleid. Waarschijnlijk ook een opluchting voor de andere generaties: want is die cultuur van onpersoonlijkheid, gejaagdheid en de focus op korte-termijn gewin niet een beetje passé?