Er wordt heel veel over millennials geschreven, veelal door oudere generaties. Vaak klopt het beeld dat wordt neergezet niet of nauwelijks. Ik wilde eens vanuit het perspectief van de millennials (ofwel generatie Y) kijken naar hun eigen generatie. Wat ziet deze jonge generatie zelf als hun eigen kenmerkende eigenschappen? Hoe kijken zij aan tegen het samenwerken met die andere generaties en wat vinden ze belangrijk in het werk? Wat zien zij als mogelijkheden om het samenwerken te optimaliseren? Al hun antwoorden op deze vragen zijn geanalyseerd en gebundeld en de conclusies zijn terug te vinden in deze infographic. Ook als poster te bestellen!
generatieSTORM
Posts by Marieke Grondstra:
We krijgen vaak vragen over generaties zoals: “welke generaties zijn er ook alweer?”, “wat zijn de kenmerken van de verschillende generaties?”, “wat is eigenlijk het nut van generaties in organisaties?”, en “wat kun je eigenlijk met generatieleren in de praktijk?”. Hele valide vragen die een duidelijk antwoord verdienen. Daarom hebben we onszelf eens uitgedaagd om een heldere infographic te maken die een kort en krachtig antwoord geeft op die vragen. Download hier het resultaat! Doe er je voordeel mee, deel het in je organisatie of met anderen die er baat bij kunnen hebben. En vertel ons vooral even wat je ervan vindt!
Natuurlijk heeft Generatie STORM ook een privacy verklaring waar in heldere taal staat beschreven wat we met je persoonsgegevens doen (als we daar al iets mee doen). Vanaf 25 mei 2018 geldt namelijk de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Deze privacywet gaat over het gebruik van persoonsgegevens. Mocht je de privacy verklaring willen lezen klik dan op de link hieronder.
Generatie STORM Privacyverklaring
Klant ervaring: de Sociale Verzekeringsbank
De eerste case die we beschrijven is van de Sociale Verzekeringsbank. We hebben daar een aantal workshops en lezingen verzorgd omtrent generatieleren en generatie Y over een periode van ongeveer anderhalf jaar. Onderaan deze blog vind je een filmpje waarin Rose vertelt over haar ervaringen omtrent het thema generatieleren.
Waarom is generatieleren voor jullie een thema? “Onze gemiddelde leeftijd ligt hoog, rond de 50, wij willen meer jonge mensen aantrekken maar moeten dit ook aantrekkelijk maken, tevens moeten we rekening houden met het feit dat de jonge menen NU iets anders willen en verlangen dan de jonge mensen TOEN. Daarnaast moeten we een brug slaan tussen meerdere generaties omdat er echt kloven zijn. Het heeft vooral invloed op het onderwerp mobiliteit.”
Hoe gaan jullie concreet aan de slag met de punten die uit de lezingen en workshops zijn gekomen? “Met een nog klein groepje proberen we het onderwerp generaties warm en op de agenda te houden, in de hoop dat steeds meer mensen echt aan slag gaan (bijvoorbeeld in gesprekken met elkaar) met wat ze geleerd hebben over de verschillende generaties en hoe dit een effect heeft op ons alledaags werken.”
Wat voor veranderingen heeft het thema generaties in de organisatie teweeggebracht? “Het is een onderwerp dat meer leeft en voorheen niet eens vaag meegenomen werd. Ik ben me nu meer bewust van de verschillen in denken, maar heb voor ogen dat we wel dezelfde doelen hebben, dus ik probeer me vaker in de andere generatie te verplaatsen.”
Wat is je oordeel over de inhoud van de lezingen en workshops? “Buitengewoon nuttig, helder en informatief. Ik ben erg blij met de gegeven presentaties en workshops, ik denk dat het voor iedereen heel nuttig is. Ik hoop nog op een stukje verdieping die echt omzet tot DOEN binnen de gehele organisatie.”
Waarom zou je ons aanbevelen? “Jullie zijn kundig, flexibel, betrokken en enthousiast. Jullie hanteren een heldere werkwijze, zijn prettig in de omgang, denken mee, en doen veel aan follow-up.”
Met dank aan Rose Revivo, werkzaam als HR Development adviseur & projectleider talentontwikkeling bij de Sociale Verzekeringsbank.
Vincent in actie op de Nationale Coöperatiedag 2017
Samen met de NCR heeft Generatie STORM een mooi programma ontwikkeld om het thema generatieleren uit te diepen en van praktische handvatten te voorzien tijdens de nationale coöperatiedag. Door middel van een aantal vragen aan het publiek omtrent hun werk voorkeuren; pittige stellingen die de generatie verschillen duidelijk maakten; en opdrachten om met de verschillende generaties nader tot elkaar te komen is er een brug gebouwd tussen de verschillende generaties en is er actief gezocht naar manieren om binnen coöperaties innovatief te zijn.
Om tot nieuwe inzichten te komen over hoe te leven en samenwerken in een complexe en snel veranderende tijd is het enorm nuttig om daar vanuit generatieperspectief naar te kijken en met verschillende generaties over in gesprek te gaan. Vincent Ruijter deelde in dit filmpje een aantal inzichten op De Nationale Coöperatiedag 2017.
Klik hier om het filmpje te bekijken.
Hoe gaan we eigenlijk om met de nieuwe generatie ‘ouderen’ in onze maatschappij?
De babyboomer generatie (ook wel protest generatie) is de generatie die een nieuwe seniore levensfase ingaat en op haar eigen manier invulling probeert te geven aan deze fase. De vraag is hoe moderne burgers in de huidige samenleving vorm en inhoud kunnen geven aan het goede leven in de tweede levenshelft. Wat is goed oud worden in onze tijd eigenlijk? Hoe geven we daar als maatschappij vorm aan? Laten we eens beginnen met het verkennen van wat demografische ontwikkelingen:
- Begin 1900 was 5% van de bevolking 65 jaar of ouder
- In 2015 was dit 15%
- Rond 2040 ligt er een piek van 26%
- Het aantal 65-plussers stijgt van 2,8 miljoen in 2014 tot circa 4,6 miljoen in 2040
- Bovendien is er een flinke stijging te verwachten van het aantal personen dat ouder wordt dan 80 jaar, met name tussen 2025 en 2050
Er is momenteel sprake van ‘dubbele vergrijzing’: er komen meer ouderen bij en de ouderen worden steeds ouder. Anno 2015 zijn er in Nederland al meer dan 2000 honderdplussers; zo zou je kunnen zeggen dat er sprake is van een ‘driedubbele vergrijzing’.
De ‘oudere’ bestaat niet: iedere nieuwe generatie senioren wordt anders oud dan de voorgaande. Dat geldt ook voor de babyboomers. Zij worden oud in een snel veranderend maatschappelijke omgeving. Individualisering, globalisering, informatisering, vergroening, vergrijzing en de komst van de participatiesamenleving zullen hun ouder worden een ander aanzicht geven. Hoe willen moderne burgers in de huidige samenleving vorm en inhoud geven aan het goede leven in de tweede levenshelft? Wat is goed oud worden in onze tijd eigenlijk? We krijgen daarover steeds minder ideeën voorgeschoteld uit de traditionele wereld. We moeten het zelf uitzoeken. We willen keuzevrijheid en eigen regie, we zijn levenskunstenaars en willen de kansen pakken van onze nieuwe levensfase. Maar welke kansen kunnen we dan precies pakken? Wat houdt die vrijheid in? Met welke verantwoordelijkheid gaat die gepaard? De babyboomers zijn de eerste generatie die op alle levensterreinen zelf kan kiezen hoe te leven. Maar daar hebben ze wel anderen bij nodig.
Intergenerationeel leren wordt steeds gelijkwaardiger. Waar vroeger het leerproces eenrichtingsverkeer was, van de oudere naar de jongere generaties, kan tegenwoordig de leerling ook de leraar iets leren. Reversed mentoring noemen we dat. Alle generaties nemen deel omdat zij allemaal over vitale kennis beschikken. Het vermogen van de generaties om zich open te stellen voor de inbreng van de andere generaties is echter niet altijd sterk ontwikkeld. Het oude idee dat kennisoverdracht van oud naar jong gaat zit bij oudere generaties soms nog dwars. Er is nog flink wat werk te verzetten als het gaat om oprechte belangstelling en samenwerking tussen generaties.
In de huidige tijd zoekt iedere generatie zelfstandig haar weg. Generaties delen steeds minder waarden en betekenissen met elkaar. Generaties raken steeds meer los van elkaar, door de snel veranderende tijd en de bijbehorende maatschappelijke ontwikkelingen kunnen ze niet meer in elkaars voetsporen treden zoals dat vroeger nog het geval was. Dit wordt versterkt door het sociaal en cultureel ‘samenklonteren’ van mensen van dezelfde leeftijd, en wordt nog sterker doordat veel wet en regelgeving is gekoppeld aan leeftijdsgrenzen. Beleidsmakers zouden moeten streven naar leeftijdsintegratie zodat uitsluiting op basis van leeftijd minder wordt en dialoog en samenwerking tussen de generaties juist wordt bevorderd. Want wanneer de generaties elkaar in de verschillende domeinen van het maatschappelijk leven zo weinig ontmoeten zullen ze wel niet met elkaar te maken willen hebben. Dan moet er wel sprake zijn van een generatiekloof. Terwijl daar geen enkel bewijs voor bestaat.
Generatiebewustzijn is een sleutel tot verbinding. Het brengt ons in contact met de collectieve dimensie van ons bestaan. Iedere generatie staat op de schouders van de voorgaande generaties. We maken deel uit van een groter, zingevend maatschappelijk geheel. Mensen met een sterk generatiebewustzijn die zichzelf zien als lid van hun generatie denken minder stereotiep over andere generaties. Zij zijn zich ervan bewust dat zij met andere generaties maatschappelijke omstandigheden en gebeurtenissen delen, ze zijn politiek bewuster en maatschappelijk meer betrokken. Ze zien zichzelf net louter als individu, maar als individu verbonden met anderen in de samenleving. Wat nodig is naast generatiebewustzijn is het bevorderen van inclusie, het besef dat alle generaties erbij horen en kunnen bijdragen. Verder is het stimuleren van dialoog en samenwerking door interactie van groot belang.
Om tot nieuwe inzichten te komen over hoe te leven in een complexe en snel veranderende tijd is het enorm nuttig om daar vanuit generatieperspectief naar te kijken en met verschillende generaties over uit te wisselen. Niemand weet namelijk meer waar het heen moet, er is namelijk geen vastomlijnd toekomstbeeld of stappenplan meer aanwezig zoals dat in de jaren 40 en 50 nog wel bestond. Toen wist je nog waar je aan toe was en wat je mogelijkheden waren: namelijk in de voetsporen treden van je ouders, in de familiezaak bijvoorbeeld. Als vrouw werd je nog geacht jong te trouwen en kinderen te baren en deze volgens de heersende normen en waarden op te voeden.
Dat is nogal veranderd sinds de komst van de protestgeneratie, geboren tussen 1940 en 1955, zij hebben voor nogal wat opschudding gezorgd in de maatschappij. Sinds zij gingen protesteren tegen de voor hen benauwende regels en wetten heeft het individualisme en de persoonlijke vrijheid haar intrede gedaan. Iedereen inspraak, iedereen eigen baas! Opeens had iedereen zelf invloed op zijn of haar toekomst. Generaties ontwikkelen zich vanaf nu relatief los van elkaar en leven in min of meer naast elkaar bestaande leefwerelden.
Generatie X (1955-1970) probeert werk, gezinsleven en haar eigen ontwikkeling in evenwicht te houden wat nogal wat stress oplevert gezien de eisen van de tijd waaraan zij denken te moeten voldoen. Vaak herkennen hun kinderen hun ouders op het werk nauwelijks omdat ze daar een totaal andere kant van zichzelf laten zien; een kant die past bij de snelle veeleisende organisatieculturen die we tegenwoordig zo koesteren.
De pragmatische generatie dan, geboren tussen 1970 en 1985, is werkelijk anders opgevoed dan voorgaande generaties. Met deze kinderen is het gesprek aangegaan, is onderhandeld, ze mochten meepraten over het hoe en wat en werden als serieuze gesprekspartner gezien binnen het gezin en op school. Vanaf deze generatie zijn kinderen steeds vroeger onafhankelijk, bewust van zichzelf en hun rol en mogelijkheden in de wereld. Deze generatie heeft nogal eens last van keuzestress, ook wel het ‘dertigersdilemma’ genoemd. Uit alle keuzes die het leven tegenwoordig te bieden heeft is het uitermate lastig om de ‘juiste’ keuze te maken. Dankzij het individualisme dat door hun Protest generatie ouders is geïntroduceerd ben je als persoon verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes, zowel de goede als de slechte. Je hebt alles aan jezelf te wijten. Althans dat is de gedachte.
Generatie Y ten slotte, balanceert op het koord van zingeving en ‘gewoon werken voor je geld’. Zij zijn opgevoed om het verschil te maken, om te doen waar ze gelukkig van worden en in geloven. Daar werden ze altijd bij gesteund door hun ouders, fouten bestonden niet, enkel mogelijkheden. Ze kwamen vol zelfvertrouwen op de arbeidsmarkt terecht. Alleen blijkt het vormgeven van die zingeving in de realiteit soms lastiger te realiseren dan gedacht. De ‘quarterlifecrisis’ is dan ook een term die vaak in een zucht in relatie tot deze jongste werkende generatie wordt genoemd. Het wijst op het enorme gat tussen wens en werkelijkheid, wat nogal eens leidt tot existentiële twijfels over hoe vorm te geven aan het leven om bovengenoemde waarden te bereiken. En het liefst zo snel mogelijk, deze generatie leeft in het nu, instant gratification is de norm.
Geen generatie weet tegenwoordig hoe ze haar rol moet invullen, de gebaande paden zijn niet meer. Iedereen heeft alle vrijheid om zijn eigen leven op geheel eigen wijze vorm te geven. Er zijn geen voorbeelden uit voorgaande generaties meer waar terug op kan worden gevallen. Iedere generatie in iedere nieuwe levensfase staat voor de uitdaging om zelf haar antwoorden te vinden op de vraag hoe in deze tijd te leven. Als er geen effectieve antwoorden worden gevonden op de existentiële uitdagingen leidt dit tot talrijke individuele en sociale problemen. Veel van de huidige problemen in onze maatschappij, zoals het ontbreken van sociale cohesie, het najagen van kicks, de groeiende eenzaamheid, het stijgende gebruik van drank en drugs, de gevoelde toenemende onveiligheid en terroristische dreiging, het groeiende wantrouwen in de politiek, de verminderde waarde van autoriteit, en de focus op het materialistische worden door de verschillende generaties anders beleefd en geduid. Dit heb ik reeds uitgebreid beschreven in de blogs gebaseerd op het boek ‘Borderline Times’ van Dirk de Wachter.
Na jaren te hebben gefocust op het individu is het juist tijd om weer vanuit een collectief perspectief naar de uitdagingen van onze tijd te kijken. Generaties bieden hiervoor houvast. Generaties vervullen namelijk allemaal afzonderlijk een belangrijke maatschappelijke functie die zonder twijfel wrijving veroorzaakt met andere generaties. Ze zijn namelijk een reflectie van de tijdsgeest en geven daar tegelijkertijd een reactie op. Als die reactie niet erkend wordt door de andere generaties leidt dit tot wrijvingen in de samenleving. Wanneer die generatiespecifieke reacties wel tot het sociale bewustzijn doordringen dienen de verschillen tussen de generaties juist als bron van informatie en inspiratie om de ontwikkelingen in de tijd beter te plaatsen en waarderen. Op die manier is er sprake van sociale evolutie, een groter gedeeld bewustzijn. Samenleven vereist de vaardigheid van het individu en de verschillende generaties om actief en betrokken deel uit te maken van het collectief. Generatiebewustzijn heeft het vermogen om in onze versplinterde samenleving een helende rol te spelen.
Door in dialoog te gaan met verschillende generaties die de samenleving samen vormen worden ideeën en energie gegenereerd die vanuit het individuele oogpunt niet bereikbaar zijn. Het gaat erom een gedeelde werkelijkheid te bereiken waarin veranderingen tot stand kunnen komen die door het collectief van de organisatie of de samenleving geaccepteerd worden. Door generatiebewustzijn te creëren kunnen generaties zich blijven ontwikkelen en kunnen ze zich permanent afstemmen op wat de tijd en de levensfase van hen vraagt. Een weg voorwaarts waar iedere generatie weer betekenis kan geven aan de toekomst.
Neem voor meer informatie over de generatiedialoog vooral contact op!