Gaaf om bij te dragen aan de BNR Werkverkenners special over generatieleren van 31 januari jongstleden. Wil je weten hoe je er voor zorgt dat de talenten van alle werkende generaties effectief worden benut? En wat het oplevert voor de organisatie? Luister dan vooral!
Over de aflevering
Help: ik heb vier verschillende generaties in mijn bedrijf. Hoe laat ik dat werken? De oud-commandant der landstrijdkrachten Mart de Kruif, belt zijn leermeester op. En een vacature van een werkgever die belooft je studieschuld af te betalen. Dat allemaal in deze BNR Werkverkenners.
Marieke mocht in de podcast van Marijne Vos en Michael Hebben over ‘de spelende mens’ haar perspectief en aanpak delen over het creëren van speelruimte in organisaties. Een tipje van de sluier: “om echt speelruimte te kunnen creëren merk ik dat het vaak noodzakelijk is om eerst reflectieruimte en soms ook echt stilstand te organiseren. Wanneer dat lukt ontstaat er vaak als vanzelf weer meer richting en focus. Van daaruit is het al een stuk makkelijker om speelruimte te creëren, want wat is vrijheid zonder grenzen?” Hoe je de boel vervolgens weer in beweging krijgt is te beluisteren in de podcast 😉
Wat Marijne zegt:
“Marieke zet mij altijd aan het denken. Na een gesprek met haar zie ik altijd scherper wat mijn volgende stap is. Dit doet ze op zo’n natuurlijke manier, dat ik mij achteraf afvraag van hoe ziet ze de dingen zo scherp? Na een kop koffie met haar voel ik meer vrijheid en weet ik tegelijkertijd wat ik te doen heb. Ik ben blij dat ik dit gevoel in deze podcast van Homo Ludens heb mogen vangen.
Heb je zelf ook behoefte aan het aanscherpen van je innerlijke kompas? Wil je meer speelruimte voor jezelf of in de organisatie creëren in het nieuwe jaar? Luister dan de podcast met Marieke. Met als bonus dat je ook meer leert over de verschillende generaties en de leiders van de toekomst!”
Weten hoe je een generatie bij je houdt, is net zo belangrijk als weten wat er nodig is om hen weg te jagen. Daarom vind je in de Generatieleren Toolbox die we maakten voor Cubiss een checklist met zogenaamde ‘fuck-ups’ om rekening mee te houden. Wat kun je beter niet doen?
De toolbox geeft inzicht in de wensen en behoeftes van de drie geselecteerde generaties: generatie Y, pragmaten en generatie X. Je leert de generaties kennen. Wie zijn zij, wat interesseert hen en hoe leren zij graag?
Lees hieronder hoe je een generatie juist niet moet benaderen. Gebruik het vooral als checklist als je een event of bijeenkomst voor 1 specifieke of juist alle generaties organiseert: heb je de voorkeuren én energie-slurpers meegenomen in het ontwerp?
Hoe jaag je generatie Y (19850-2000) weg? Nou zo! Hoe jaag je de pragmatische generatie (1970-19850) weg? Kijk vooral hierboven…En om Generatie X (1955-1970) te ontmoedigen kom je met bovenstaande tips een heel eind…
Sinds 2018 heeft de afdeling districtsrecherche noord- en oost Gelderland generatiemanagement hoog op de agenda staan. Afgelopen jaar zijn we weer aan de slag geweest, middels een aantal interactieve workshops werd er kennis gemaakt met het thema generaties en wat je in de praktijk binnen de politie met deze kennis kunt. We creëerden bewustzijn aangaande de verschillende werkende generaties die werkzaam zijn bij de politie en hoe je de kwaliteiten van deze generaties kan benutten binnen de organisatie om de samenwerking te verbeteren.
De doelstellingen van deze workshops zijn om elkaar als politie medewerker te ontmoeten; de talenten van alle generaties medewerkers bewuster te benutten; te zorgen voor een werkomgeving waar alle generaties kunnen floreren; en tenslotte om verbinding tussen de jongste en de oudere generaties te creëren zodat er beter samen kan worden gewerkt.
Er is een mooi filmpje gemaakt van deze workshop voor het ‘opsporingsjournaal’ van de districtsrecherche waar we zeer trots op zijn. Helaas kunnen we niet het hele item delen maar mogen we wel een fragment laten zien.
Nieuwsgierig hoe generatieleren het verschil kan maken in jouw organisatie? Neem dan vooral contact met ons op!
Fragment generatieleren in opsporingsjournaal
Podcast aflevering: je baan of je leven
In de podcast van MT/SPROUT wordt aandacht besteedt aan het samenwerken met verschillende generaties op de werkvloer. Het boek Ygenwijs wordt daarbij als kennisbron gebruikt, waar wij natuurlijk zeker trots op zijn! Dus wil je meer weten over hoe de verschillende generaties in het werk staan luister dan vooral naar deze podcast, of je kan natuurlijk het boek lezen.
Hier kan je het boek Ygenwijs kopen
Nieuwsgierig naar het boek?
Het boek doet verslag van een reis door organisaties waar verschillende generaties met elkaar in gesprek gaan. Het levert boeiende inzichten en praktische handvatten op, waarmee (HR-)managers en leiders de generatieverschillen in hun eigen organisatie kunnen opsporen, bespreekbaar maken en benutten.
Er zijn inmiddels aardig wat weken verstreken sinds de COVID-19 uitbraak in Nederland en met de laatst aangekondigde maatregelen ziet het ernaar uit dat deze crisis nog wel even gaat duren. Zowel gefascineerd als ongerust observeerde ik de afgelopen tijd hoe het ‘gewone’ leven transformeerde onder druk van de genomen maatregelen.
Solidariteit voerde in eerste instantie de boventoon. Websites werden opgericht waarop hulp aangeboden en gevraagd wordt, via de hastag #supportyourlocals lieten mensen zien hoe zij hun favoriete restaurant door deze zware financiële tijd heen helpen en er werden massaal kaartjes gestuurd naar oudere mensen in verzorgingstehuizen.
Maar er was ook angst en onzekerheid. Het niet weten hoe lang dit nog gaat duren, zorgen over de gezondheid van dierbaren en geluiden over de aankomende recessie woekerden die angst aan.
Verschillen komen nu duidelijk naar voren. Verschillen in de manier waarop deze coronacrisis beleefd wordt en verschillen in de impact die het heeft op ons dagelijks leven. Mensen met een vitaal beroep draaien overuren terwijl anderen van de een op de andere dag zonder werk zijn komen te zitten. Ouders met kleine kinderen komen uren tekort omdat zij naast hun reguliere werk nu ook de taak hebben gekregen om thuisscholing te verzorgen terwijl thuiswerkenden zonder kinderen moeite hebben om productief te blijven. Jongeren die gewend zijn aan een druk, sociaal leven voelen zich eenzaam terwijl weer anderen genieten van de rust en verstilling van het kleiner leven.
En ook het navolgen van de regels wordt door mensen verschillend opgepakt en geïnterpreteerd. Waar sommige mensen dogmatisch lijken op te volgen wat ze verteld wordt, laten anderen de touwtjes langzaam vieren.
Om me heen hoor ik mensen van verschillende generaties verwijten naar elkaar maken. De babyboomers zouden te hardleers zijn en de millenials te laks. Doortje Smithuijsen schreef er een leuk artikel over voor Vrij Nederland waarin ze uiteenzet hoe het generatiedenken gedijt tijdens deze pandemie.
Dat wijzen met vingers zien we wel vaker. In de gesprekken die mijn collega’s en ik van Generatie Storm voeren als we een workshop, lezing of training geven over samenwerken met verschillende generaties, horen we vaak irritaties en ergernissen aan.
Ik vraag me dikwijls af waar dat vandaan komt, die moeite om ons te verplaatsen in andermans schoenen. Waarom is het zo lastig om verschillen niet te zien als bedreiging maar als bron van groei? En waarom nemen we zo stellig ons eigen doen en laten als norm en verwachten we van anderen dat ze net zo zijn als wijzelf?
Angst is een slechte raadgever, dat weten we allang. Nieuwsgierigheid is een veel interessantere. Ik ben van mening dat alleen als je met een open blik durft te kijken naar de verschillen en waar die verschillen vandaan komen, het mogelijk wordt om het bijzondere te zien dat daarachter schuilgaat. De verborgen talenten, kwaliteiten, een frisse blik en een vernieuwende perspectief.
Verbinding komt meestal hand in hand met herkenning. Maar het wordt interessant als je dat ook kan halen uit verschillen. Zodat je elkaar kan aanvullen en inzetten vanuit complementariteit.
Meer dan ooit is nu duidelijk geworden dat we elkaar nodig hebben. Laten we samen onderzoeken hoe we dat beste kunnen doen.
Mijn collega’s en ik van Generatie Storm geven lezingen, workshops en trainingen waarin we generaties met elkaar verbinden. Door met een open blik naar de verschillen te kijken en te onderzoeken hoe we gebruik kunnen maken van de unieke talenten die daarin verscholen liggen.
Ook in deze tijd, waarin het werkend leven grotendeels online plaatsvindt, gaan wij graag met jou en je organisatie op zoek naar mogelijkheden.
Wat is het toch moeilijk om een gesprek te voeren waar geen strijd wordt gevoerd, maar waar juist een ontmoeting plaatsvindt. Waar mensen vanuit hun eigen ervaring vertellen; onderzoeken in plaats van te willen overtuigen en daarbij aandachtig naar de ander luisteren. Zo’n gesprek waar het streven naar een dieper inzicht centraal staat, niet het behalen van eigen gelijk. Wij merken iedere dag wat een uitdaging dit is. Helemaal wanneer je werkt met verschillende generaties, die hoe dan ook bepaalde overtuigingen over elkaar hebben, die een echte dialoog vaak in de weg zitten. Aan ons de eerbare taak om dat proces te faciliteren. We delen graag onze ervaringen en onze tips om zo’n dialoog te begeleiden.
Laten we beginnen met de bouwstenen van een dialoog. Benodigdheden: verschillende mensen (waarin dus ook zeker generatie diversiteit!), mogelijkheid tot een vrije gedachten wisseling, en kans op nieuwe inzichten. Kenmerkend voor een geslaagde dialoog is dat er nieuwe betekenis wordt gegeven aan zaken die eerder vast leken te staan. De rol van de begeleider is van groot belang om het proces van echt luisteren en doorvragen te stimuleren.
Hoe dan verder? Wat is er van belang om zo’n dialoogsessie te laten slagen?! Ten eerste is het een voorwaarde dat alle deelnemers aan het gesprek de intentie hebben om in alle openheid over hun ervaringen, dromen en mogelijkheden uit te willen wisselen. Dan kan de dialoog daadwerkelijk bijdragen aan onderling begrip, verbondenheid en inzicht. Aan de begeleider de taak een klimaat van openheid en nieuwsgierigheid te creëren waar iedereen aan bod komt en wordt gehoord. Samen ga je de ontdekkingstocht aan op zoek naar de belangrijke thema’s en wat daarin werkt. Een belangrijke spelregel is dat iedereen voor zichzelf spreekt en niet voor anderen invult of advies geeft. Dan ontstaat er namelijk ruimte voor anders kijken en nieuwe inzichten. Essentieel is het luisteren met aandacht en het onderzoeken van eigen oordelen. Dit geldt natuurlijk zowel voor de deelnemers als de begeleider! Want hoe moeilijk is het toch om datgene wat jij als ‘normaal’ ervaart onderzoekend in gesprek te brengen! Wat een uitdaging is het om echt nieuwsgierig te zijn naar de beweegredenen van een andere generatie waar je je niet zo makkelijk in kan verplaatsen! Niemand is zonder oordelen, dit vraagt van de deelnemers en de begeleider om heel alert en bewust te zijn van de eigen interne processen. Een hele uitdaging, weten we uit ervaring. Wil je hulp bij het voorbereiden of begeleiden van een dergelijke dialoogsessie? Laat het ons weten!
Kernvragen: Vanuit welke bril wordt generatie Y bekritiseerd? Hoe moeten/kunnen we oordelen over het doen en laten van generatie Y?
Toen ik een aantal jaar geleden aan mijn werkende leven begon, stonden de kranten er nog bol van. “Werk verdwijnt en een vaste baan zit er niet in”. De kwetsbaarheid van mijn generatie (Y, geboren tussen 1985 en 2000, ook wel millennials genoemd) op de arbeidsmarkt werd veelvuldig besproken en uitgelicht. Dus toen ik een baan vond waar ik precies leek te kunnen doen wat ik wilde, een contract kreeg voor onbepaalde tijd plus niet te vergeten een leaseauto en riant opleidingsbudget, kon ik mijn geluk niet op. Ik had de jackpot gewonnen. Nu anderhalf jaar later heb ik mijn droombaan opgezegd en heb ik mijn zekerheid opgegeven voor vrijheid.
Al na een half jaar werd me duidelijk dat ik niet mijn draai kon vinden en me niet gelukkig voelde in mijn werk. Tot koppijn aan toe heb ik mijn hersens gekraakt en me keer op keer afgevraagd of dit nou die typische millennial kwalen waren, die mijn generatie al jaren naar het hoofd geslingerd krijgt door oudere generaties. Was ik verwend, narcistisch, lui of niet gefocust? Of was ik misschien te ongeduldig of mijn ego te groot? Mijn intuïtie vertelt me dat ik de juiste stap heb gezet, maar ik kan er niet aan ontkomen om me af te vragen of ik mezelf voor de gek houd. Ik moet namelijk toegeven dat ik de verwijten bijna zelf ging geloven.
Niet alleen door de ogen van kritische, oudere generaties maar ook door een aantal van mijn eigen generatiegenoten, lijkt mijn ‘leap of faith’ een eigenwijze en onverstandige keuze. In een artikel van de Groene Amsterdammer [bronvermelding] komen vier generatiegenoten aan het woord die ernstig gebukt lijken te gaan onder de onzekere arbeidsmarkt en verborgen armoede die daarbij gepaard gaat.
Zekerheid is inderdaad voor mijn generatie geen gegeven. Meer dan een kwart van de jongeren zit in een ‘flexibele arbeidsrelatie’, blijkt uit het rapport Voor de zekerheid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Ook stijgt het aantal 25-minners dat als zzp’er werkt. Het duurt langer voor ze kunnen denken aan een huis kopen en een gezin stichten, of dat perspectief raakt uit zicht [bronvermelding]. Vanuit dit licht gezien, bevond ik mij in een ‘veilige’ positie. Dus waarom vertelt mijn intuïtie me in deze onzekere tijden dan toch om vrijheid boven zekerheid te verkiezen?
Ik ben bij mezelf te rade gegaan voor antwoorden en besefte me dat de vrijheid die ik gekozen heb, mij op een bepaalde manier juist een gevoel van zekerheid geeft. Een gevoel dat ik mijn eigen koers kan varen, dat ik voor mijn eigen geluk mag kiezen en naar mijn eigen waarden kan leven. Een gevoel dat ik autonoom ben. Iets wat ik minder had toen ik nog voor een werkgever werkte.
Mijn perspectief op het kopen van een huis of starten van een gezin doen me niet niks, maar klaarblijkelijk wel minder. Ik beredeneer vanuit andere waarden dan mijn voorgaande generaties omdat ik nu eenmaal een ander referentiekader heb. Volgens mij liggen onze waarden niet ver uit elkaar maar geven we er wel een andere betekenis aan.
Door oudere generaties worden de keuzes die we maken vaak beoordeeld als lastig en verkeerd. Maar of dat klopt valt te betwijfelen. Wie zegt namelijk dat anders verkeerd is? Kan het zo zijn dat mijn generatie bekritiseerd wordt vanuit een ‘gedateerd’ referentiekader? En is het eerlijk om onze manier van doen en laten te beoordelen door een bril van vroegere tijden? Ik zou willen uitnodigen om het eens met nieuwe ogen te bekijken, vanuit een andere bril. Wellicht komen we er dan achter dat we te snel zijn met ons oordeel en dat er geen goed of fout bestaat wanneer we het handelingsrepertoire van generatie Y, of welke generatie dan ook, beoordelen.
Het is immers maar hoe je het bekijkt….
Over de auteur
Nicklee de Langen (29) werkt als trainer en coach aan vraagstukken rondom organisatie-, team- en persoonlijke ontwikkeling. Wat haar het meest fascineert zijn de verhalen die mensen zichzelf en anderen vertellen. Verhalen die de basis zijn van hoe mensen gevormd zijn maar lang niet altijd meer even effectief zijn. Het kan veel inzicht bieden wanneer je op een andere manier betekenis geeft aan die verhalen of het perspectief verandert van waaruit je ze bekijkt. Dat kan de kiem zijn voor beweging en verandering.
Nadat zij de afgelopen jaren bij verschillende organisaties heeft gewerkt, is zij begin dit jaar voor haarzelf begonnen en heeft zij zich aangesloten bij Generatie STORM.
Open workshop: ‘werken met millennials’ op 22 en 25 februari 2019 in Utrecht. Als je meer wil weten over hoe je moet omgaan met deze generatie medewerkers.
Keuzestress, quarterlife crisis, faalangst, fear of missing out, huizenhoge verwachtingen, prestatiedruk, burn-out, bore out, depressie: zomaar wat termen die opkomen als het over generatie Y (1985-2000), ook wel millennials genoemd, gaat. Het is ongekend hoeveel boeken er de afgelopen paar jaar zijn geschreven over de uitdagingen die generatie Y tegenkomt in haar (werkende) leven. Titels variëren van : “Fuck the quarterlife crisis”, “Het millennial mysterie”, “Generatie ei”, “You’re a legend and everyone else sucks”, “Quarterlife”, “Het Millennial manifest” tot “Zeik niet zo”. Ik ben zo iemand die al die boeken vanuit mijn fascinatie voor generaties leest, en ik kan je zeggen, het is redelijk deprimerend.
Begrijp met niet verkeerd, het is deprimerend dat al die boeken nodig zijn om organisaties wakker te schudden. De manier waarop we (samen)werken werkt niet meer. Het past niet meer bij de huidige tijdsgeest. Het is juist moedig en opbeurend dat deze jonge werkende generatie haar mond open trekt en van de daken schreeuwt wat de effecten zijn van de manier waarop wij werk organiseren. De tijd van top down managen, sturen op de korte termijn, een eenzijdige focus op profit, en de strakke scheiding tussen werk en privé is voorbij. Deze manieren van werken pasten bij de vorige eeuw, en werkten daar naar behoren. De normen en waarden in onze maatschappij zijn veranderd, de context van werk is veranderd, en bovenal is het bewustzijn van medewerkers veranderd.
Waar de babyboomgeneratie het nog vanzelfsprekend vond om loyaal te zijn aan een organisatie, direct te reageren op hiërarchie, stabiliteit het hoogste goed was en kennis nog macht, is dat voor generatie Y wel anders. Deze generatie weet dat verandering alomtegenwoordig is, dat degene die het weet het mag zeggen, dat alle statische kennis in je broekzak past én altijd bij de hand is en dat werkelijke ontwikkeling komt van constant uitproberen en reflecteren zonder zicht op het eindpunt. Het probleem is dat deze manieren van doen die passen bij de huidige tijdsgeest nog niet zijn ingesleten binnen organisaties. De consequentie is dat jonge medewerkers zich niet thuis voelen en bakken energie verliezen door op een manier te moeten werken die niet bij hen past. Dit heeft een hoog percentage burn-outs onder jongeren tussen de 25 en 35 jaar tot gevolg. Minimaal 17% van deze jongeren heeft tijdens deze levensfase een burn-out, waarschijnlijk is het cijfer nog veel hoger gezien dit getal alleen de geregistreerde burn-outs betreft. Veel jongeren gaan niet naar de huisarts of een therapeut maar werken ‘gewoon’ door, nemen een sabbatical of beginnen voor zichzelf.
In deze tijden waar jong talent schaars is kan je als organisatie niet meer achteroverleunen. Om up-to-date te blijven heb je jonge medewerkers nodig. Om jonge medewerkers binnen te halen én te blijven voeden moet je meegaan met de tijd en dien je dus de randvoorwaarden te bieden die voor deze generatie belangrijk zijn. Dus neem je je jonge medewerkers serieus, laat ze meedenken over het beleid en invloed uitoefenen op de organisatiecultuur. Zeker weten dat het je blije medewerkers van alle generaties én blije klanten oplevert!
Wil je meer weten over hoe je moet omgaan met deze jonge generatie medewerkers? Schrijf je dan in voor de open workshop: werken met millennials.
We bieden de workshop twee keer aan: op 22 en 25 februari van 13 tot 17 uur in het centrum van Utrecht. Kosten: €150,- excl. BTW
Vrijdag 24 mei gaat de 5e editie van het Afval&Milieu Talent Ontwikkel Programma van start. We verwachten veel van deze nieuwe groep talenten en jonge leidinggevenden die een orkaan aan energie, lef en daadkracht beloven aan zichzelf en hun organisatie. Ze willen tot het uiterste gaan om zichzelf verder te ontwikkelen en moedige stappen te nemen in hun loopbaan. Ze nemen verantwoordelijkheid en gaan lastige situaties niet uit de weg. Ze staan voor verandering en zetten graag de eerste stap. Herken jij je in deze omschrijving en werk je in de afval en milieu branche? Doe dan vooral mee. We hebben nog een paar plekjes vrij. Neem contact op met Marieke: marieke@generatiestorm.nl
