Kernvragen: Vanuit welke bril wordt generatie Y bekritiseerd? Hoe moeten/kunnen we oordelen over het doen en laten van generatie Y?
Toen ik een aantal jaar geleden aan mijn werkende leven begon, stonden de kranten er nog bol van. “Werk verdwijnt en een vaste baan zit er niet in”. De kwetsbaarheid van mijn generatie (Y, geboren tussen 1985 en 2000, ook wel millennials genoemd) op de arbeidsmarkt werd veelvuldig besproken en uitgelicht. Dus toen ik een baan vond waar ik precies leek te kunnen doen wat ik wilde, een contract kreeg voor onbepaalde tijd plus niet te vergeten een leaseauto en riant opleidingsbudget, kon ik mijn geluk niet op. Ik had de jackpot gewonnen. Nu anderhalf jaar later heb ik mijn droombaan opgezegd en heb ik mijn zekerheid opgegeven voor vrijheid.
Al na een half jaar werd me duidelijk dat ik niet mijn draai kon vinden en me niet gelukkig voelde in mijn werk. Tot koppijn aan toe heb ik mijn hersens gekraakt en me keer op keer afgevraagd of dit nou die typische millennial kwalen waren, die mijn generatie al jaren naar het hoofd geslingerd krijgt door oudere generaties. Was ik verwend, narcistisch, lui of niet gefocust? Of was ik misschien te ongeduldig of mijn ego te groot? Mijn intuïtie vertelt me dat ik de juiste stap heb gezet, maar ik kan er niet aan ontkomen om me af te vragen of ik mezelf voor de gek houd. Ik moet namelijk toegeven dat ik de verwijten bijna zelf ging geloven.
Niet alleen door de ogen van kritische, oudere generaties maar ook door een aantal van mijn eigen generatiegenoten, lijkt mijn ‘leap of faith’ een eigenwijze en onverstandige keuze. In een artikel van de Groene Amsterdammer [bronvermelding] komen vier generatiegenoten aan het woord die ernstig gebukt lijken te gaan onder de onzekere arbeidsmarkt en verborgen armoede die daarbij gepaard gaat.
Zekerheid is inderdaad voor mijn generatie geen gegeven. Meer dan een kwart van de jongeren zit in een ‘flexibele arbeidsrelatie’, blijkt uit het rapport Voor de zekerheid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Ook stijgt het aantal 25-minners dat als zzp’er werkt. Het duurt langer voor ze kunnen denken aan een huis kopen en een gezin stichten, of dat perspectief raakt uit zicht [bronvermelding]. Vanuit dit licht gezien, bevond ik mij in een ‘veilige’ positie. Dus waarom vertelt mijn intuïtie me in deze onzekere tijden dan toch om vrijheid boven zekerheid te verkiezen?
Ik ben bij mezelf te rade gegaan voor antwoorden en besefte me dat de vrijheid die ik gekozen heb, mij op een bepaalde manier juist een gevoel van zekerheid geeft. Een gevoel dat ik mijn eigen koers kan varen, dat ik voor mijn eigen geluk mag kiezen en naar mijn eigen waarden kan leven. Een gevoel dat ik autonoom ben. Iets wat ik minder had toen ik nog voor een werkgever werkte.
Mijn perspectief op het kopen van een huis of starten van een gezin doen me niet niks, maar klaarblijkelijk wel minder. Ik beredeneer vanuit andere waarden dan mijn voorgaande generaties omdat ik nu eenmaal een ander referentiekader heb. Volgens mij liggen onze waarden niet ver uit elkaar maar geven we er wel een andere betekenis aan.
Door oudere generaties worden de keuzes die we maken vaak beoordeeld als lastig en verkeerd. Maar of dat klopt valt te betwijfelen. Wie zegt namelijk dat anders verkeerd is? Kan het zo zijn dat mijn generatie bekritiseerd wordt vanuit een ‘gedateerd’ referentiekader? En is het eerlijk om onze manier van doen en laten te beoordelen door een bril van vroegere tijden? Ik zou willen uitnodigen om het eens met nieuwe ogen te bekijken, vanuit een andere bril. Wellicht komen we er dan achter dat we te snel zijn met ons oordeel en dat er geen goed of fout bestaat wanneer we het handelingsrepertoire van generatie Y, of welke generatie dan ook, beoordelen.
Het is immers maar hoe je het bekijkt….
Over de auteur
Nicklee de Langen (29) werkt als trainer en coach aan vraagstukken rondom organisatie-, team- en persoonlijke ontwikkeling. Wat haar het meest fascineert zijn de verhalen die mensen zichzelf en anderen vertellen. Verhalen die de basis zijn van hoe mensen gevormd zijn maar lang niet altijd meer even effectief zijn. Het kan veel inzicht bieden wanneer je op een andere manier betekenis geeft aan die verhalen of het perspectief verandert van waaruit je ze bekijkt. Dat kan de kiem zijn voor beweging en verandering.
Nadat zij de afgelopen jaren bij verschillende organisaties heeft gewerkt, is zij begin dit jaar voor haarzelf begonnen en heeft zij zich aangesloten bij Generatie STORM.
